Connectie en verbinding, baby

Men spreekt over de primaire levensbehoeften, onderdak, eten en hygiëne producten. Dit wordt gegeven aan gevangenen, vluchtelingen en mensen die onder de armoedegrens leven. Dit zijn de dingen die iemand nodig heeft om fysiek te overleven en enigszins van geluk te mogen spreken. 

Maar ik denk dat er nog iets bij de primaire levensbehoeften van een mens hoort. Deze wordt nooit in dit rijtje gezet, maar is minstens zo belangrijk. Misschien wordt deze per ongeluk of expres vergeten. Het wordt niet altijd als behoefte, maar als luxe gezien. Iets waar we gelukkig van worden, maar niet dat we echt nodig hebben. 

Verbondenheid, verbinding met andere mensen. Connectie. Vriendschap, steun, verstaand en begrepen worden.

Ik denk oprecht dat connectie minimaal zo’n primaire levensbehoefte is als onderdak of eten. In de laatste jaren steunen we veel minder op onze omgeving. We doen maar zoveel mogelijk alleen en zelfstandig, zonder hulp van anderen. Het is vast toeval dat er nog nooit zoveel mensen zijn geweest met een burn-out. 

We voeden kinderen alleen op (misschien met de hulp van dagopvang), we koken elke avond voor onszelf en we maken alles zelf schoon. Het lijkt alsof iedereen om ons heen alles voor elkaar en op orde heeft. En dat het helemaal aan ons ligt als we niet alles op een rij hebben. 

Maar ik word soms zo moe van alles bijhouden. Gezondheid, trends, mode, huishouden, superfoods, sporten, vrienden. En ik heb nog een geweldige partner die een heleboel van die verantwoordelijkheden met me deelt. Ik kan me niet voorstellen om alles helemaal alleen te moeten dragen. Als ik al een keer alles af heb, dan duurt dat nooit lang. Het kost me vaak maar een paar dagen voordat ik bij minimaal één gedeelte weer achter loop.

Dat betekent niet dat ik er standaard ongelukkig van word. Ik ben enorm op mezelf gericht. Ik heb geen kinderen, dus hoef ik vrijwel nooit aan iemand anders te denken. Daar maak ik dan ook uitgebreid gebruik van. Mijn eigen leven en agenda komen voor bijna alles. Ik hou rekening met m’n partner en de verjaardagen van m’n familie, that’s it.

Dat betekent echter ook dat als ik sociaal contact met vrienden of familie wil onderhouden, dat ik daar actief naar op zoek moet. 

Ik denk echt dat we in een maatschappij leven waar het steeds normaler wordt om niet naar anderen om te kijken. Om alleen over onszelf en ons eigen hachje na te denken. En dat geeft ergens ook een heleboel rust. Je wordt niet gevraagd om buren te helpen, je hoeft niet (gratis) op kinderen van een ander te passen en het is nooit jouw beurt om voor het hele dorp te koken. Ik moet zeggen dat ik niet weet of ik daar erg vrolijk van zou worden.

Misschien is de verbinding die je daardoor met de mensen om je heen opbouwt het wel waard.