Why do I want authenticity?
I recently saw a sketch of two American people working in a supermarket. They had to sell a new brand of salsa and their (white) manager told them to put on an accent. They refused, of course, and tried to sell it by simply asking people to try a sample. After a couple hours, and no interested people, they caved and put on that accent.
Blue Fridays
Sometimes it feels like I’m living two lives. One during the week, Monday through Thursday. I go to work, do all kinds of organising and planning to live as productively as possible. Every hour is accounted for.
An entirely different life starts on Fridays.
I wonder how to be a woman
A couple months ago, I started an Instagram account with the name: “How to be a woman”. Apparently it’s true what they say; as soon as your frontal lobe develops, you see the world in an entirely different light.
Is family always this tough?
We are lucky enough to go on family holidays about twice a year. Not with the entire extended family, but my grandparents and the families of their two children, my mom and my uncle. Together we all go on a little getaway together.
Sprongen maken
Ik heb sinds twee jaar een kantoorbaan. Een echte serieuze 9-5. Hiervoor heb ik alleen bijbaantjes gehad en ben ik een paar jaar blijven hangen op mijn laatste stage. Dat was in de gehandicaptenzorg.
Klein maar fijn
In het nieuwe jaar begint vrijwel iedereen aan goede voornemens. Een nieuw begin, nieuwe routines, nieuwe gewoontes. Ik ben niet zo streng voor mezelf daarin, maar ik vind het wel altijd leuk om mee te doen. Geen new year, new me, maar wel new motivation.
In de bieb
Ik zit weer eens in de bieb. Het is zo lang geleden dat ik hier ben geweest. Een aantal jaar geleden kwam ik hier zeker wekelijks. De sfeer hier is altijd zo sereen, zo rustgevend. Ik wil ook altijd meteen alle boeken lezen die er staan. Dat is niet per se een verrassing aangezien ik van jongs af aan al alle strips, magazines en boeken oppak om in een hoekje te lezen. Maar in de bibliotheek kwam ik er ook achter dat ik eindeloos veel interesse had in nieuwe verhalen.
Jaarwisseling
Vijf jaar geleden ben ik begonnen met het maken van een vision board aan het begin van het nieuwe jaar. Ik zat toen heel erg in mijn spiritualiteit en manifestatie fase. Een heleboel van de gewoontes die ik mezelf toen had aangeleerd zijn alweer vervaagd, maar deze is gebleven.
Een tekstje voor de continuïteit
Ik forceer mezelf om het wekelijks schrijven weer op te pakken, wel op een lieve stimulerende manier natuurlijk.
Chasing peace
I take it way too seriously, every creative thing I want to do. I see the stories online of people my age who started doing anything and blew up with it. Their whole lives changed in an instant.
I don’t want to be a writer, I just want to write
I’m scared of failing. Scared of succeeding. I’m scared of any result that might come out of me doing something. So, I just freeze. It’s awful.
This scares the shit out of me
Like most people I have a lot of desires and ambitions. I want to be and do things. All kinds of things. It used to surprise me to see how many things I wanted to be in this life. It seemed like too much for 80-some odd years.
Connectie en verbinding, baby
Men spreekt over de primaire levensbehoeften, onderdak, eten en hygiëne producten. Dit wordt gegeven aan gevangenen, vluchtelingen en mensen die onder de armoedegrens leven. Dit zijn de dingen die iemand nodig heeft om fysiek te overleven en enigszins van geluk te mogen spreken.
The start, the pain and the hope
I’ve wanted to become a writer forever. I can’t pinpoint exactly where it started, but I’ve always written all kinds of things; lists, stories, poems, travel journals. I used to love to read as a kid. My parents would always find me curled up in a corner with a book or a magazine. I just love stories.
The dream in pink
One time I dreamt I had hot pink shorts on, along with a plain white crewneck T-shirt. For some reason I didn’t like the outfit. Which is weird because it was my dream, so I must’ve chosen the outfit in the first place. But I felt self-conscious in it. Luckily, I happened to come by a secondhand store that looked really good.
Starting anyway
When I was about 14 I started writing my first book. Or at least, I made a feeble attempt at it. I downloaded an app and scoured the internet for a good cover photo. Which definitely wasn’t mine. I then thought up a topic and started writing the first chapter. No outline, no characters, no plot.
Being creative in a succesful world
I don’t remember what I was like when I was a kid. When all I could be was myself. It’s on my mind often, what would I be like if I never learned how I ‘should’ be? What if my creative self was nourished throughout my life, instead of my performative self. What if I was thought to make instead of succeed?