Een nieuw dorpje ontdekken

Ik zit nu in een appartement in Borken in West-Duitsland. Het is de eerste keer dat ik helemaal alleen in een ‘huis’ zit kwam ik laatst achter. Ik kan me dat eigenlijk niet voorstellen, maar ik ben nooit langer dan een paar dagen alleen in een eigen ruimte geweest. Behalve dan toen ik nog thuis woonde, maar mijn broertje en zusje waren er ook altijd. 

Het is heel stil en ik luister veel aandachtiger naar geluiden dan normaal. Maar tegelijkertijd is het enorm rustgevend en voel ik totaal geen druk. Omdat het niet mijn eigen huis is, maar ook omdat ik mezelf forceer om verveling toe te laten. Dat laatste is moeilijker dan het lijkt. 

Ik ben er ook helemaal niet goed (meer) in, me vervelen. Misschien is het een dopamine verslaving, misschien is het de eindeloze to-do list waar ik zo’n fan van ben. Als er ‘te weinig’ op staat verzin ik er met plezier nieuwe dingen bij. Geen dingen die moeten, maar dingen die ik al tijden wíl doen. Creatieve dingen of projecten in huis. Ik heb het geluk dat mijn to-do’s voornamelijk verplichtingen zijn die ik mezelf opleg. Dat maakt het niet minder druk, maar zorgt absoluut voor minder zorgen.

Te veel afhankelijkheid van de lijst zorgt echter ook voor minder plezier in het dagelijks leven. Ik heb er ook een handje van om zelfs als ik het rustiger heb alles op een lijstje te zetten, en dat haalt alle spontaniteit eraf. Ik laat mezelf nu dus ook vaker dingen vergeten. Niet de rekeningen enzo natuurlijk, maar ik hoef niet alles wat ik bedenk meer op te schrijven van mezelf. Als het belangrijk is komt het vanzelf wel terug.

Ik ben tot woensdag in Borken, maandag ga ik wel gewoon weer werken. Ik vind het af en toe zo leuk om op een hele andere plek te werken. Een nieuwe omgeving geeft me verse energie. En vaak ook een tikkeltje schuldgevoel zodat ik iets harder werk ;)