Klein maar fijn
In het nieuwe jaar begint vrijwel iedereen aan goede voornemens. Een nieuw begin, nieuwe routines, nieuwe gewoontes. Ik ben niet zo streng voor mezelf daarin, maar ik vind het wel altijd leuk om mee te doen. Geen new year, new me, maar wel new motivation. Hoewel het nog midden in de winter is en ik vaak nog in de rustige, donkere dagen leef, reflecteer ik wel op wie ik ben en hoe ik me voel. En hoe ver dat staat van wie ik wil zijn.
Dit jaar was dat wel confronterend. Ik heb de afgelopen twaalf maanden heel veel aandacht gegeven aan mijn werk, mijn relatie en mijn huis. Maar weinig aan mezelf.
Ik heb daar verder wel vrede mee, maar wil dat het aankomend jaar wel veranderen. Routines die ik drie jaar geleden opgebouwd heb voor mezelf zijn erbij ingeslopen. Die ga ik ook niet weer op dezelfde manier opbouwen, want mijn leven is zodanig veranderd dat ze er niet meer in passen. Tijd voor nieuwe gewoontes.
Bewegen en naar buiten is daar één van. Maar ook weer meer tijd maken voor mediteren en creatieve dingen ondernemen. Met enige regelmaat een tekstje op deze blog zetten hoort daar ook bij. Ik verwacht niet dat dit door (veel) mensen gelezen wordt, en om eerlijk te zijn word ik ook al helemaal zenuwachtig van de gedachte.
Alle nieuwe gewoontes die ik wil gaan opbouwen de aankomende maanden moeten makkelijk te behalen zijn. Ik heb namelijk gemerkt dat hoe groter ik de routines bedenk, hoe groter de kans is dat ze nooit van de grond komen.
In plaats elke dag door het bos proberen te lopen (terwijl ik in de stad woon), de gewoonte opbouwen dat een rondje langs de gracht ook voldoet. Daar woon ik naast. Voor het bos moet ik meer tijd vrijmaken dan als ik hier meteen de deur uit kan lopen. De kans dat ik de gewoonte van meer bewegen en naar buiten gaan volhoud, wordt daarmee veel groter. En uiteindelijk bereik ik hetzelfde doel.
Hoe groter en tijdrovender de routines die ik bedenk, hoe vaker ze alleen maar in mijn hoofd rond blijven spoken als een constante herinnering dat ik faal. Dat ik niet goed of gedisciplineerd genoeg ben om deze nieuwe gewoonte dagelijks of wekelijks vol te houden. Dit is fataal voor mijn zelfverzekerdheid, terwijl ik mezelf nooit echt een kans heb gegeven om het te halen.
Gewoontes of routines kleiner maken voelt misschien ook als falen, maar als het betekent dat ik er wél tijd voor heb en ze daadwerkelijk doe, dan is het toch gewoon een succes?
Ik leef nog niet het ideale leven waar ik stiekem ‘s avonds van droom. Heel simpel gezien is dat ook voor mij nog niet haalbaar. Dus heb ik besloten om het leven dat ik nu heb maar zo veel mogelijk te romantiseren. En het zo leuk en mooi te maken als ik kan. En wie weet woon ik ooit op een plek waar ik zo vanuit mijn voordeur het bos in kan wandelen.
