In de bieb

Ik zit weer eens in de bieb. Het is zo lang geleden dat ik hier ben geweest. Een aantal jaar geleden kwam ik hier zeker wekelijks. De sfeer hier is altijd zo sereen, zo rustgevend. Ik wil ook altijd meteen alle boeken lezen die er staan. Dat is niet per se een verrassing aangezien ik van jongs af aan al alle strips, magazines en boeken oppak om in een hoekje te lezen. Maar in de bibliotheek kwam ik er ook achter dat ik eindeloos veel interesse had in nieuwe verhalen.

Ik mocht van mezelf maar drie boeken pakken om mee te nemen. Ik zou zo armen vol boeken kunnen verzamelen die ik wil lezen, maar waar haal ik die tijd vandaan? Ik ben er thuis ‘pas’ twee tegelijk aan het lezen, deze kunnen er ook nog wel bij. 

Verhalen trekken me gewoon aan. Ik wil verschillende perspectieven, mooie zinnen en meeslepende scenario’s lezen. En ook gewoon een beetje ontsnappen in een fictieve wereld. Biografieën, romans en detectiveverhalen werken allemaal. Of boeken met veel humor. Ik hou van humor.

Boeken kies ik wel gedeeltelijk uit op hun kaft. Dat is ook het eerste wat ik zie. ‘Don’t judge a book by its cover’ is ook niet echt realistisch. Natuurlijk ga ik eerst op de informatie af die mijn zintuigen als eerste oppikken. In dit geval mijn ogen die een kaft zien. Het is niet zo dat ik geen oordeel erover kan hebben, puur op wilskracht. Een oordeel heb je toch wel. 

Het is niet het enige oordeel dat ik over een nieuw boek vel. Ik lees ook de beschrijving en kort wat van de schrijfstijl. Met pijn in mijn hart zet ik dan boeken terug met een geweldige kaft, maar een verhaal dat me minder aanspreekt. 

Ik beoordeel een boek niet alleen op de kaft, maar ik moet wel bekennen dat het absoluut een pre is als een boek wel een geweldig uiterlijk heeft. Wie wordt nou niet blij van een mooi kunstwerk of een uiterlijk dat de zintuigen prikkelt? Een beetje mooie dingen om je heen verzamelen is niets mis mee, dunkt mij.